بررسی هیستوپاتولوژیک اثرات استفاده موضعی از عصاره شاه بلوط هندی بر ترمیم زخم در موش سوری

مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر هیستوپاتولوژیک عصاره هیدروالکلی شاه بلوط هندی بر التیام زخم موش سوری صورت گرفت. در این مطالعه از 36 قطعه موش سوری بالغ با میانگین وزنی 2±20 گرم و سن 7±60 روز استفاده شد. در روز شروع مطالعه پس از شماره گذاری موش ها، آن ها به 2 گروه 18 تایی، شاهد و آزمایش تقسیم شدند. تحت بیهوشی عمومی توسط پانچ به قطر 28/9 میلیمتر زخم هایی تمام ضخامت به صورت مدور در ناحیه پشتی موش ها ایجاد شد. از 2 روز بعد از ایجاد زخم ها تا روز 10، موش های گروه شاهد با پماد پایه و موش های گروه آزمایش با پماد حاوی 3% عصاره دانه شاه بلوط هندی هر کدام به میزان 1/0 میلی لیتر تحت درمان قرار گرفتند. در طی مراحل انجام مطالعه در 3 نوبت و در طی روز های پنجم، هفتم و یازدهم پس از ایجاد زخم، در هر نوبت پس از ایجاد مرگ با ترحم، از 6 قطعه موش از گروه شاهد و 6 قطعه موش از گروه آزمایش جهت بررسی هیستوپاتولوژیک نمونه بافتی اخذ گردید. نمونه های اخذ شده پس از طی مراحل آماده سازی و تهیه برش های بافت شناسی به روش های هماتوکسیلین ائوزین، ماسون تری کروم و ون گیسون رنگ آمیزی شدند. مقاطع بافتی تهیه شده جهت بررسی تعداد سلول های آماسی، سلول های فیبروسیت و فیبروبلاست و میزان کلاژن درجه بندی شدند و یافته های حاصل از این بررسی توسط نرم افزار spss مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. با وجود اختلاف در برخی از شاخص های مورد بررسی بین گروه های شاهد و آزمایش، نتایج معنی دار نبود. گرچه عدم وجود اختلاف معنی دار در این مطالعه می تواند نشانگر عدم تاثیر مثبت عصاره هیدروالکلی شاه بلوط هندی بر ترمیم زخم های تمام ضخامت جلدی در موش سوری باشد ولی این قضاوت عجولانه به نظر می رسد و استفاده از غلظت های دیگر این عصاره و همین طور استفاده از سایر حلال ها برای تهیه عصاره ممکن است منجر به بروز نتایج معنی داری گردد.